Vrijdag 28 september 2007, Hoogland

PERSONA

Maskers en zelfportretten

fotografie:

Kees de Graaff

Schijn en werkelijkheid verwisseld

Wij kunnen Kees de Graaff een grensverleggend karakter toedichten. Hij was niet alleen een van de eersten docenten die studenten wees op de toekomst, op de technologische evolutie en ze ermee leerde werken, maar verkondigt en prijst de vrijheid die de nieuwe techniek hem geeft in tegenstelling tot veel fotografen en critici die het manipuleren voor de grootste bedreiging voor de fotografie houden.

Hij levert een bijdrage aan het beperkte denken over het medium dat het slechts dient tot subjectieve reproductie en plaats met zijn werk de fotografie in een bredere kunsthistorische context. De universele artist Man Ray zei eens: “Ik fotografeer wat ik niet kan schilderen en ik schilder wat ik niet kan fotograferen.” Kees de Graaff doet beiden op een vlak.

Hij laat zien dat er binnen de portretkunst naast wat er al gemaakt is, met het nieuwe medium nog een aantal meer typische mogelijkheden zijn.

Zijn werk ontwikkelt zich in een richting die binnen geen enkele groep of kunststroming past en tegelijkertijd een heel scala aan gedachtengangen van fotografen en schilders vertegenwoordigt. Ondanks de vele invloeden van klassieken en modernisten in de beeldende kunsten kan het werk van Kees de Graaff het meest schatplichtig worden genoemd aan het theater waar schijn en werkelijkheid verwisselbaar en vanzelfsprekend is.

Marijke Winnubst. Amsterdam